Traganje > Traganje za samorodnim zlatom

Kako su Rimljani iskopavali špansko zlato?

(1/1)

Zoki:
Las Medulas u Leonu na severozapadu Španije smatra se najvećim kopom rude zlata u Rimskom carstvu, ali se potraga za ovim metalom pružala mnogo kilometara dalje ka jugoistoku, sve do reke Erika.

Gosti ne mogu videti slike, molimo Vas da se registrujete ili ulogujete


Zahvaljujući laserskom sistemu za detektovanje i opseg svetlosti (LiDAR) koji je bio prikačen za letelicu, drevni rudarski radovi na ovom podrušju i kompleksni hidraulični sistem koji su koristili Rimljani u I veku pre naše ere za vađenje zlata su otkriveni.

Identifikovane odlike uključuju kanale, rezervoare i duplo preusmeravanje reke.

"Obim eksploatisane zemlje je veći nego što smo ranije mislili i radovi koji su izvedeni su impresivni. Uspeli su da ukrote reku, što ovu dolinu čini veoma važnom u kontekstu rimskog rudarstva na severoistoku Pirinejskog poluostrva.", rekao je Havijer Fernandez Lozano, geolog sa Univerziteta u Salamanki.

Kao u Egiptu

Naučnici veruju da su sistemi za transport i skladištenje vode prekopirani sa već postojećih sistema u Severnoj Africi, gde su ih Egipćani koristili vekovima. Neki detalji korišćene metodologije javljaju se u tekstovima Plinija Starijeg, rimskog prokuratora sa zadatkom da nadgleda rudarenje u Hispaniji.

"Ustanovili smo da je rad na vađenju resursa do njegovog iscrpljivanja bio toliko intenzivan nakon vađenja zlata sa površine sedimenata, da su operacije nastavljane sve dok se ne stigne do stena sa zlatonosnim kvarcnim žilama ispod.", objašnjava Lozano.

Naučnici napominju da je pravi krivac za otkriće LiDAR tehnologija: "Za razliku od tradicionalnog fotografisanja iz vazduha, ovaj leteći laserski sistem omogućava vizuelizaciju arheoloških ostataka pod vegetacijom ili intenzivno obrađivanim područjima."

Sa letelica ili dronova LiDAR obuhvata laserski senzor koji skenira zemlju iz vazduha pomoću geografskih referenci koje pružaju GPS stanice na tlu. Podaci koje prikupi predstavljeni su tačkicama, koje se procesuiraju softverom koji konstruiše kartografski model na kojem se forme identifikuju, poput starih rezervoara ili kanala.

Ovu tehnologiju razvila je NASA u šezdesetim godinama, za analiziranje povlačenja morskog leda na Arktiku i sastava okeana. Od tada ona se obilato koristi u topografiji, geologiji i arheologiji.

(nationalgeographic.rs)

Navigacija

[0] Indeks poruka