Uroš Predić — akademski slikar, rođen u Orlovatu 07.12.1857. godine. Bio je onakav kakav je mogao da bude sin banatske ravnice. Širok kao nebo, plodan kao njive i miran kao Tamiš. Njegove slike predstavljaju najviši domet akademskog realizma u srpskom slikarstvu s kraja XIX veka.

... Detinjstvo je proveo u Orlovatu gde je i završio osnovnu školu. Dalje školovanje nastavio je u Pančevu, a slikarstvo je studirao u Beču. Svoj umetnički rad ostvarivao je u Beogradu i u drugim mestima Srbije, a posebno u Vojvodini. Vezu sa rodnim Orlovatom nikad nije prekidao. Bio je onakav kakav je mogao da bude sin banatske ravnice. Širok kao nebo, plodan kao njive i miran kao Tamiš. Njegove slike predstavljaju najviši domet akademskog realizma u srpskom slikarstvu s kraja XIX veka.
 
Njegova platna, savremeni potezi kista, skladne boje i oblika kao da su izvirali iz rodnog Orlovata odakle je crpeo teme slušajući svoje seljake, njihove priče, jadikovke, veselja, pesme i legende i bio "živopisac" onakvog kakvog su oni želeli i imali predstavu o sebi. Za života osporavan zbog stila, ali hvaljen zbog tehničke čistote i izraza, stvarao je u vremenu intenzivnih promena u slikarstvu kada stilovi moderne stvaraju nove stranice umetničkog izraza, ne shvatajući i ne prihvatajući ih, premda je bio poznavalac svega novog, ali sumnjičav u odnosu na njihove vrednosti.
 
Hvaljen i preuveličavan od strane konzervativne kritike i podržavan od neobaveštene publike kako su govorili modernisti, osporavajući njegovo delo u srpskom slikarstvu, govoreći da će njegove slike, njegovo delo, živeti samo sa njegovim vremenom i da će poput najbanalnije, nevredne literature biti zaboravljeno već posle prvog čitanja. No, još za života svrstan je u velikane srpskog slikarstva. Sa njegovim delima, delima Paje Jovanovića i Steve Todorovića akademski realizam dostiže najviši nivo. Teme koje je radio Predić su raznolike i kreću se od portretskog slikarstva preko istorijskih i crkvenih motiva, do kompozicija iz svakodnevnog života zbog kojih je postao popularan i omiljen kod naroda.
 
Kao portretista Predić se dokazao još kao student skrenuvši na sebe pažnju platnom "Moravkinja" i studijom dečije glave nazvanom "Naburena devojčica". Teme istorijske sadržine i one koje su inspirisane narodnom poezijom, slike: "Bosanski begunci", "Starina Novak", "Srbi oko guslara" i dr. su rađene zvučnim koloritom, zanatskom besprekornošću, ali i kako pojedinačni kritičari kažu bez dubljeg smisla, premda je očigledno da je u te radove uneo sav svoj talenat. Sredinom osamdesetih godina, boraveći u Orlovatu, Predića su počele zaokupljati teme iz narodnog života, na kojima će raditi narednih nekoliko godina.
 
U tom razdoblju Predićevog stvaranja nastaju čuvena i poznata dela : "Deca kod bunara", "Deca pod dudom", "Banaćanin pred vratima advokata", "Biće belaja", "Vesela braća, žalosna im majka", "Siroče na majčinom grobu" i dr. Na svim navedenim radovima može se uočiti izvrsno poznavanje slikarskog zanata, razvijeni smisao za humor i blagonaklone pouke. Ovim kompozicijama Predić, kako je sam govorio, želeo je da šiba greške naroda i da ih nasmejava, jer će ih na taj način najbolje podučiti. Posebno ćemo se osvrnuti na period zivota i umetničkog stvaranja Uroša Predića nazvanog vojvođanskim razdobljem. To razdoblje je obuhvatalo dvadesetak godina, pravedno raspoređenih između dva veka.To je vreme pune Predićeve umetničke zrelosti. Većim delom, stalno je nastanjen u Orlovatu gde je radio pejzaže i studije iz banatske seoske svakodnevnice.
 
Najznačajniji iz tog vremena mu je ikonostas crkve u Bečeju, vrhunsko ostvarenje u Predićevom crkvenom slikarstvu što je predstavljalo uzor i obrazac za sve njegove potonje radove u ovoj oblasti koja je stalno prisutna u njegovom stvaralaštvu. Između ostalog uradio je ikonostas crkve u Perlezu, patrijaršijski dvor u Sremskim Karlovcima, Njegoševu kapelu na Lovćenu i mnogo drugih. Za vreme boravka u Orlovatu i rada u Starom Bečeju i ostalim mestima Vojvodine, Predić je uradio čitav niz portreta poznatih vojvođanskih ličnosti bogatijih slojeva društava. Time postaje zvanični portretista vojvođanskog građanstva i klera.
 
Do kraja života Uroš Predić, već živa legenda proteklog vremena i umetnosti, živi u Beogradu. Radi i slika predano ne napuštajući realističke vode, ali bez značajnijih ostvarenja. Umro je 1953. godine u Beogradu, dostojno ispraćen od javnosti. Sve do smrti Predić nije prekidao vezu sa Orlovatom. Koliko je bio privržen svojim "dragim Orlovaćanima" potvrđuje i njegova oporuka iz 1949. god. na osnovu koje su njegovi posmrtni ostaci preneseni iz Beograda u Orlovat i položeni u porodičnu grobnicu.
 
Jednoj mutnog februarskog dana dočekali su ga Orlovaćani na železničkoj stanici i poslednji put proneli kroz blatnjave seoske ulice. Ljudi su ćutke i s poštovanjem pozdravljali čoveka koji je svojom kičicom ovekovečio orlovatske ulice, kuće, ljude i naravi.
 
Na malom seoskom groblju preko pruge nalazi se spomen ploča na kojoj piše da se tu za večna vremena nastanio veliki umetnik Uroš Predić.

"U Galeriji Matice srpske u Novom Sadu čuva se slika Uroša Predića "Devojka na studencu". Ona ilustruje istoimenu pesmu Branka Radičevića o devojci koja je dala momku da pije vode, a on joj je razbio krčag.

Slika se sastoji iz dva dela. Zanimljivo je da je prvi deo slike, koji prikazuje momka i devojku i razbijeni krčag, Uroš Predić naslikao je 1918. godine, a drugi deo gde devojka iščekuje momka 1936. Te dve slike uokvirene su zajedničkim ramom za koji je sam autor dao nacrt. Slika je izvedena studiozno u duhu realizma sa koloritom izuzetno živih boja."

                                Gosti ne mogu videti slike, molimo Vas da se registrujete ili ulogujete
  Gosti ne mogu videti slike, molimo Vas da se registrujete ili ulogujete