Krubera, put ka srcu Zemlje…Gosti ne mogu videti slike, molimo Vas da se
registrujete ili
ulogujeteZapadni Kavkaz je jedno od najmističnijih mesta ovog sveta, jer uzimajući u obzir činjenicu da ovaj region predstavlja krov Evrope sa najvišim vrhom Elbrusom, takođe ga često nazivaju rajem za speleologe. U ovom regionu postoje 4 jame dublje od 1.5 kilometara. Ove pećine su Krubera-Voronya (-2191 m), pećinski system Ilyuziya-Mezhonogo-Snezhnaya (-1753 m), pećina Sarma (-1543 m) i pećina V. Pantyukhin (-1508 m). Sve navedene pećine se ubrajaju u 10 najdubljih pećinskih sistema u svetu.
Jama Krubera trenutno predstavlja najdublju jamu na svetu. Njena trenutna istražena dubina je 2191 metara i predstavlja jedini speleološki objekat u svetu dublji od 2 km. Ulaz u jamu se nalazi na 2256 m iznad nivoa mora.
Jamu Krubera su pronašli Gruzijski istraživači početkom 60-tih godina. Istražili su je do dubine od samo 60 metara gde se nalazio vrlo uski, za njih neprolazni, nastavak u nepoznati deo jame. Jamu su nazvali u čast Alexandera Krubera, ruskog poznatog speleologa. U razdoblju 1982. do 1987. jama je uz velike napore istražena samo do dubine od 340 m. Tada je jama dobila i drugo, danas popularnije ime Voronja (Vranina jama, po brojnim vranama koje se gnezde na ulazu jame). Istraživanje je nastavljeno 1999. godine kada je istražen jedan duži prolaz koji je vodio u smeru obližnje jame Kujbyshevskaja koja je deo ovog jamskog kompleksa. U nastavaku istraživanja 2000. godine, dosegnuta je dubina od 1215 m, a još iste godine stigli su već na vrtoglavih 1410 m dubine. Strujanje vazduha u jednom uskom delu iznad tadašnjeg dna upućivalo je istraživače na nastavak istraživanja. A nastavak istraživanja je doveo do šokantnog otkrića – dubine od 2191 metara. Silazak u ovaj jamski objekat predstavlja pravi poduhvat, i može se porediti i sa odlaskom na Everest.
Jama se sastoji od niza vertikalnih kanala (najveća vertikala u jednom delu je duboka 152 m) koji se smenjuju s položenijim, ali puno užim meandrirajućim kanalima. Puna je suženja i vrlo uskih provlačenja koji ometaju kretanje.
Kroz nju teku čitave reke u kojima se, kako kažu meštani, ogleda Abhazija: prošlo i buduće, legende i tmurna istina novih dana. Oko njenog ulaza uvek se okupljaju krda goveda i čobani koji je se klone. Veruju da taj strmoglavi put vodi do žarkog srca planete, i da to nije put za čoveka, već za duhove.
Podzemne reke nadimaju se i žive paralelnim životom, dajući pećinama prepunim stalaktita i stalagmita šum i bogatstvo vode. Iz pećine teče i Reprua, najkraća reka na svetu. Međutim, po legendi to i nije reka, nego devojačke suze ćerke podzemnog abhaskog duha. Podzemni duh koji je vladao planinama, opremio je sinove u vojnike, a ćerke u krojačice vojničkih uniformi, ne bi li se suprotstavio osvajačima. Branio je Gagru, koja važi za vrata Abhazije. U teškim borbama, kada su junaci izginuli, njihove sestre nastavile su da se bore, oplakujući svaki pedalj zemlje. Iz njihovih suza iznikle su tri reke, pa i ova. Iz hrabrosti ratnika i ratnica rođena je – Abhazija.
