1) Imperator i car nije isto u izvornom obliku (ako mislimo na Rimsko carstvo). Imperator (lat. imperare - otud imperativ u srpskom jeziku, znaci onaj koji zapoveda nečim. Kasnije se pravi paralela izmedju cara i imperatora jer i jedan i drugi komanduju bez ograničenja.
http://sr.wikipedia.org/wiki/%D0%98%D0%BC%D0%BF%D0.....0%BE%D1%80 2) Car nije gospodar celog sveta. Cak ni vizantijski carevi (koji su se nazivali vasilevsima) nisu bili gospodari celog sveta već gospodari vaseljene tj. svih hrišćana. Otud ide i vaseljenski patrijarh tj. tata na sve hrišćane.
3) 476. g. propada Zapadno rimsko carstvo, a sa njim i titula. Papa ne drzi tu titulu i do tada su Istocni i Zapadni rimski carevi bili ravnopravni. Posle toga dominaciju preuzima Istocni rimski car koji se smatra za naslednikom rimskih careva.
4) Tačna je konstatacija u vezi Karla Velikog s tim što: Karlo Veliki je priznat od strane Vizantije za cara Franaka, a ne za rimskog cara tj. vasilevsa, koji je jedini naslednik rimskih careva. Tu treba da se pravi razlika. Simeon je bio car Bugara ali ne i vasilevs (ili kako se jos nazivao i car Romeja) za sta se on žestoko borio. I car Dusan nije bio car-vasilevs vec car Srba i Grka (kada se potpisivao na srpskim dokumentima) ili car Srbije i Romanije (kada se potpisivao na Grckim dokumentima).
http://www.istorijskabiblioteka.com/art:stefan-dusan#toc19 5) U vezi nastanka careva na ruševinama Svetog Rimskog carstva nemačkog naroda od 1806. g. Pre te godine Napoleon je proglašen za cara (1802), na drugoj strani dinastija Habsburgovaca je proglasena za nemačke careve jos u 15. veku (1452), a tad je Sveto rimsko carstvo bilo i tek kako daleko od ruševina. Od 1871. posle ujedinjenja Nemacke i pobede nad Austro-Ugarskom (Bitka kod Sadove 1866) Pruska postaje dominantna sila u Nemackom savezu i pruski kralj postaje Nemački car (nem. Keisser - nastalo od cezara).
Car je titula u hijerarhiji veća od kraljevske (ne moze da se kaze da je najveca u vladarskoj jer od cara u hrišćanskom svetu imas vasilevsa koji je jedan i jedini).
Da uzmemo slucaj Srbije kada je trebalo da postane kraljevina (Sveti Sava išao da moli papu jer u to doba Vizantija je u rasulu - 1204. Carigrad pada pod krstasima, haos, nastaju države koje se bore za obnovu Vizantije i sve tvrde da su one legitimni naslednici Vizantije), carsku titulu smo sami uzeli ali na kraju je priznata samo sa etnickim i teritorijalnim odrednicama (Dusan nije bio car Romeja, niti su to bili Simeon, Samuilo ili Karlo Veliki). Petrova titula imperatora, dodeljena od strane senata, samo potvrđuje da se radi o nasleđu, tradiciji i institucija rimskog carstva. Senat u Rimu, koji je preko Vizantije opstao u srednjem veku i potom nastavio svoj rad u Rusiji i u skladu sa drevnim rimskim tradicijama, koje su se sačuvale preko Vizantije, proglašava Petra u Rusiji za imperatora.
Kakva bi hijerarhija bila u hrišćanskom svetu:
1) Vasilevs (car Romeja tj. car u Vizantiji - legitimni naslednik rimskih careva)
2) savladar Vasilevsa (onaj koji je predodređen za naslednika u slučaju da ovaj nestane, to nije bio slučaj na samom početku Vizantije gde je obično nestanak cara pratio sukob naslednika. Kasnije su se uspostavile dinastije koje su sprečavale taj problem pa imamo dinastiju Makedonaca, Komnina, Andjela, Paleologa i dr.)
3) car sa etničkim elementom - npr. car Franak, car Bugara, car Srba.
4) kraljevi (titula nastala od Karl -> Karolj -> kralj)
5) ostale nize titule. Arhonti, despoti i dr.
... itd.
Zanimljiva je izjava Stefana Nemanje u jednom dokumentu u kome kaže: "Jedne Bog učini carevima, druge kraljevima,
a mene velikim županom"...
Zanimljiva je ta ideologija o "skromnosti" Stefana Nemanje, znači nije on hteo sebe da postavi na kraju negde, gde pripada, već se postavio na "skromno" treće mesto. Titula velikog župana i tek kako ide mnogo ispod cara i kralja, pa cak i ispod despota (negde oko 8-9 mesto, u zavisnosti od hijerarhije).
U Srbiji je hijerarhija bila sledeca:
1) car Srba (Dušan i Uroš)
2) kralj koji je savladar
3) mladi kralj koji je tu kao rezerva za kralja.
Primer za tacku 2. i 3. je Vukašin koji je postao savladar Urošu sa titulom kralja, a Vukašin je odmah proglasio svoga sina Marka Mrnjavčevića za mladog kralja (otud je ovaj mladi kralj tj. kraljević u narodnoj tradiciji)
Razlika izmedju carstva i kraljevstva je sledeca:
Carstvo u sebi sadrzi teritorije koje nisu sastavni deo kraljevstva.
Kraljevstvo je etnički kompaktna teritorija. U njemu živi jedan narod i on je većinski i nema nikakvih problema. U carstvu pored glavnog naroda zive jos i pridodati. Npr. u vezi Srbije u vreme Milutina u Srbiji je živelo oko 95% Srba, a u vreme Dušana u carstvu Srba je bilo oko 40-44%. (Miloš Blagojević, Pregled istorijske geografije srednjovekovne Srbije).
Primer: danas Srbija bude proglašena za kraljevinu i ona je kraljevina u ovim svojim granicama koje su danas. Medjutim ako krenu osvajanja pa osvoji deo Bugarske, deo Rumunije ili Madjarske tada izlazi iz domena kraljevstva jer u sebi sadrzi teritorije koje joj ne pripadaju po kraljevskom pravu (na tim teritorijama stanovnistvo nije većinsko srpsko).
Izvor:
Dragoljub Živojinović,
Uspon evrope 1450 - 1789 Georgije Ostrogorski,
Istorija Vizantije 
