Romul - 753. - 716. pne.


Gosti ne mogu videti slike, molimo Vas da se registrujete ili ulogujete

Romul

Romul (lat. Romulus) je bio sin boga Marsa (bog rata) i Reje Silvije, Vestine sveštenice (vestalka).

Po ocu je bio potomak jednog od najmoćnijih bogova, a po majci potomak Jula koji je trojanske doseljenike doveo u Italiju. Nije odrastao u kraljevskoj porodici već među pastirima. Naime, kad je vučicu privukao plač dečaka koji su se našli na obali reke, položeni u košaru i nakon što su s njom bili neko vreme, uočio ih je Faustul, pastir Amulijevih stada koji ih je smestio u svoj dom pa ih je sa svojom ženom Akom Larencijom odgajao uz svojih 12 sinova.

Kada su saznali za svoje poreklo, Romul i Rem su odlučili da odu i osnuju grad koji će da bude veći nego ijedan drugi u to vreme. Međutim, pošto se nisu mogli dogovoriti o nazivu grada, čekali su povoljno znamenje ptica. Remu se pojavilo 6, a Romulu 12 jastrebova. Uskoro je došlo do sukoba u kojem je Rem kasnije izbugio život. Na kraju, Rim je po Romulu dobio ime Roma ili Rim, a Romul je ujedno postao i njegov prvi kralj.

Gesta koja je Romula proslavila kao izuzetno lukavog i mudrog kralja bila je famozna otmica Sabinjanki. Nakon što su Romul i njegovi prijatelji osnovali grad, bilo je potrebno osigurati mu i budućnost koja je neostvariva bez žena. Pošto u gradu nije bilo žena, Romul je organizovao veliko slavlje u čast boga Neptuna na koje je pozvao okolna sela, među njima i Sabinjane. Na slavlju je bio prisutan i sabinjanski kralj, Tit Tacije. Dok je slavlje bilo u tijeku, na Romulov znak, prisutni mladići navalili su na sabinjanske djevojke pa su ih silovali. Kasnije će, upravo zbogovog čina, doći do sukoba između Sabinjana i Rimljana. Ali, otete djevojke su kasnije uticale na odnos dva naroda čiji će kraljevi nakon pomirenja deliti rimski presto. Romul je za vreme svoje vladavine uspostavio senat i narodnu skupštinu (comitia) i uspešno je vodio nekoliko ratova.

O Romulovoj smrti postoje dve verzije: patricijska (artistokratska) i  plebejska (pučka). Aristokrati tvrde da je Romul živ uznesen na nebo na ognjenim kolima boga Marsa dok je jednom (tačnije 17. marta nepoznate godine) prinosio žrtvu na Marsovom polju, kod Koprejskih močvara. Ceo taj događaj bio je propraćen vetrom i pljuskom i od tada ga nitko nije vidio.

Druga pak, plebejska verzija govori kako su Romula ubili rimski patriciji jer je navodno hteo da ograniči njihovu moć. Rimljani su ga zato pokopali na rimskom Forumu. Kasnije je proglašen bogom pod imenom Kvirin (Quirinus) i postaje zaštitnik grada.

U celoj priči koja se veže uz Romula, velika zanimljivost je ta da sa njegovim imenom počinje i završava se istorija antičkog Rima. Poslednji rimski car svom imenu je dodao Romulovo ime, a zvao se Romul August (Romulus Augustus). Međutim, jako je važno naglasiti činjenicu da je Romul u potpunosti i bez sumnje mitološka osoba. Veruje se da Rim zapravo nije ni bio osnovan već da je i ranije postojao, a nastao je stapanjem latinskih naseobina čiji su stanovnici zavladali sabinjanskim i drugim naseljima na području današnjeg Rima. O mitološkom aspektu Romulove ličnosti svedoči i sam naziv grada. Naime, smatra se kako je Rim dobio ime po Romulu. Međutim, Romul je navodno izvedena  reči od Rim koja je verovatno etrurskog porekla. U prilog mitskom Romulu ide i samo osnivanje grada i Romulova tzv. grobnica koja je 1899. godine otkrivena na severozapadnoj strani Foruma. Tokom iskopavanja utvrđeno je da je to samo kenotaf.

Bilo kako bilo, postojao ili ne, Romul je odigrao najvažniju ulogu, odradio je ono što su mu bogovi namenili i za šta je bio predodređen. Nakon njegove smrti ( ili misterioznog nestanka) gradom su zavladali nemiri i razdori pa je došlo vreme da se izabere njegov naslednik.

Tul Hostilije -  673. pne. - 642. pne.

Gosti ne mogu videti slike, molimo Vas da se registrujete ili ulogujete


Tul Hostilije ( lat. Tullus Hostilius) bio je treći rimski kralj i naslednik NumePompilija. Za kralja je izabran od strane narodne skupštine. Gradom je vladao 31 godinu nakon kojih je u narodu ostao zapamćen po ratobornom duhu i stalnim vođenjem ratova. Uz njegovu porodicu veže se jedno poznato ime, a to je ime Hosta Hostilija.

Naime, u vreme Romulove vladavine, sabinjanska i rimska vojska spremala se nameđusobni napad. Neposredno pre početka borbe, jedan jedini Rimljanin je pošao prema neprijateljskoj strani i započeo famoznu borbu sa sabinjanskim ratnikom koji je imao slične ideje kao i taj hrabri ratnik rimske vojske čije je ime bilo Hostije Hostilije.

Činjenice govore da su od sedam kraljeva jedino Romul i Tul Hostilije bili Rimljani. Što je vrlo zanimljivo, upravo bi se između Tula i Romula mogla povući paralela s obzirom da su obojica udvostručili broj stanovnika u gradu, organizovali su rimsku vojsku, a i misteriozna smrt jedna je od njihovih karakteristika.

Kada govorimo o Tulu, možda najvažnija stvar koja se veže za njegovu vladavinu jest to da su Rimljani po prvi put u svojoj istorijskoj teritoriji grada proširili se izvan gradskih zidina. Glasoviti grad razorio je Alba Longa. U početku je njegove pripadnike smatrao saveznicima, ali nakon izdaje Metije Fufetija, njihovog vođe, Tul se razočaran okrenuo protiv svojih navodnih saradnika. Nakon napada na Albu Longu, Tul grad razara do temelja, a njegove preživele stanovnike dovodi u Rim čime udvostručuje broj građana u Gradu. Alba Longijski vođa uskoro je uhvaćen i bio je rastrgan konjima čime je platio svoju izdaju. Takođe je važno spomenuti kako je Tul neke bogatije pripadnike sada razorenog grada prihvatio u Senat, ali nepoznat je razlogtog Tulovog čina. Ipak, kao mogćui razlozi navodi se uspostavljenje mira među Alba Longijskim građanima, njihova povezanost sa glavnim gradom ili jednostavno povećanje grada, kako navodi Tit Livije.

Uništenje Albe Longe smatra se činjenicom s obzirom na to da se na svih sedam kraljeva gleda kao na legende. Tad se poteže pitanje tko je i kada zapravo uništio ovaj grad kojeg je prema Vergiliju, osnovao Eneidin sin Jul? Smatra se da su to najverovatnije bili Latini, a ne Rimljani koji bi uništenje zemlje svog porekla smatrali bogohulnim činom. Ali, primanje bogatih građana Albe Longe u Senat govori kako je taj grad možda ipak osvojio Tul Hostilije.

Smrt Tula Hostilija

Smrt Tula Hostilija slična je Romulovoj jer je smrt obojice obavijena velom tajne. Zadnje godine Tulove vladavine strašan pomor je zadesio grad. Rimsko -  Albe Longijski građani smatrali su tu pojavu kao božansku kaznu zbog svih Tulovih loših postupaka, greha i arogancije. Uskoro, Tula je zadesila teška, nepoznata bolest. Kada je pokušao da izvršiti obred u Jupiterovom hramu, Tul je ubijen gromom. Još je jednom smrt rimskog kralja bila okružena misterioznošću. Nakon njegove smrti, na presto dolazi Anko Marcije.

Lucije Tarkvinije Prisk - 616. pne. - 579. pne.

Gosti ne mogu videti slike, molimo Vas da se registrujete ili ulogujete


Lucije Tarkvinije Prisk (lat. Lucius Tarquinius Priscus) je prema predanju peti rimski kralj, koji je vladao od 616. pre n.e. do 579. pre n.e.. Kao sin bogatoga korintskoga trgovca i etrurske aristokratkinje nije mogao u svom etrurskom gradu da stekne visoki položaj, pa se preselio u Rim. U Rimu je zahvaljujući svom bogatstvu stekao naklonost kralja Anka Marcija, a nakon njegove smrti uspeo je da nagovori Rimljane da ga izaberu za kralja. Povećao je broj senatora i viteza konjanika. Izgradio je Cirkus Maksimus i Forum, a započeo je i gradnju rimskih bedema. Uspešno je ratovao sa Latinima i Sabinjanima. Ubijen je po naređenju sinova Anka Marcija, ali zahvaljujući pribranosti Tarkvinijeve žene za novoga kralja je izabran njegov zet Servije Tulije.

Prema Liviju sin je Demarata iz Korinta. Njegov otac Demarat iz Korinta bio je trgovac, koji se obogatio trgovinom između Grčke i Etrurije. Kao pripadnik Bahijada pobegao je iz Korinta u doba tiranina Kipsela i naselio se u etrurskom gradu Tarkviniju i tu se oženio iz aristokratske porodice. Kada je Demarat umro njegovo bogatstvo je nasledio Lucije Tarkvinije Prisk. Kao bogataš oženjen iz etrurske plemićke porodice pokušao je da dobije političku poziciju u Tarkviniju, ali Etrurci nisu bili spremni da položaj dadju jednom strancu, pa se Lucije preselio u Rim, u kome su i stranci držali najviše položaje. U Rimu je Lucije Tarkvinije stekao poštovanje, da se približio i samom kralju. Kralju Anku Marciju na raspolaganje je davao deo svoga novca za vođenje ratova, a pored toga sam se istakao u ratnim pohodima. Posebno se isticao kao razborit savetnik. Ne samo da je stekao naklonost kralja, nego i patricija i naroda. Kralj Anko Marcije ga je imenovao za staratelja svojih sinova.

Nakon smrti Anka Marcija Tarkvinije Prisk se obratio kurijatskoj skupštini i nagovorio ih da ga izaberu za kralja. Kao jednu od prvih mera povećao je broj senatora dodavši 100 novih senatora iz manje uticajnih familija. Kralj je na taj način osigurao veliku podršku onih, koji su njegovom voljom postali senatori. Pokušao je da poveća broj konjanika dodavši pored postojeće tri još tri nove centurije, ali nakon insistiranja augura da to nema odobrenje bogova povećao je broj konjanika unutar postojećih centurija. Povećao je i broj Vestalki sa 4 na 6.

Močvarni niži delovi Rima su isušeni i izgrađena je veliki kanalizacioni sistem. Stvoren je prostor za Forum Romanum. Tarkvinije je izgradio Cirkus Maksimus. Izgrađen je na mestu, koje je isušivanjem oteto od močvare. Obezbeđen je poseban prostor za senatore i vitezove, gde su oni mogli da podignu svoja sedišta. Na prvim igrama učestvovali su konji i bokseri iz Etrurije, a Velike rimske igre su se nakon toga organizovale jednom godišnje. Počeo je da gradi veliki kameni zid oko Rima, a te radove je završio njegov naslednik Servije Tulije. Njegovo delo je i Forum Romanum sa portikom i nizom trgovina. Započeo je na Kapitolu izgradnju hrama posvećenoga Jupiteru.

Prvi rat je vodio protiv Latina. Latini su nakon smrti Anka Mancija smatrali nevažećim mirovni sporazum sklopljen u njegovo doba, pa su počeli da pljačkaju rimske teritorije. Tarkvinije je nakon toga sa velikom vojskom pustošio najplodniji deo latinske zemlje. Nakon dve pobede opsedao je i zauzeo Apiole i sakupio je ogroman ratni plen da je mogao da organizuje skupe igre. Apiole je srušio do temelja, a stanovništvo prodao u roblje. Nakon toga zauzeo je latinske gradove Krustemerij, Kolatiju i Noment. Ti gradovi su bili samo novčano kažnjeni i u njima je ostavio rimski garnizon. Tokom opsade latinskoga grada Kornikula Rimljani su imali mnogo gubitaka, pa je nakon zauzimanja spalio grad, a stanovništvo prodao u roblje. Takav postupak ogorčio je Latine, pa su oni napali rimsku teritoriju i uzeli su mnogo plena. Nakon toga dve strane su pustošile protivničke teritorije, sve do odlučne bitke kod Fidene u kojoj su Rimljani pobedili. Tarkvinije je išao od jednoga do drugoga latinskoga grada prisiljavajući ih da se predaju. Latini su zbog toga sazvali skupštinu na kojoj su odlučili da zajednički nastupaju i da pozovu Sabinjane i Tirenjane da im pomognu. Rimljane su napale snage tri naroda: Latina, Sabinjana i Tirenjana. Tarkvinije je pobedio udruženu vojsku Latina i Tirenjana. Latini su posle toga predali.

Sabinjani su napali Rim upravo kad je Tarkvinije pripremao gradnju bedema. Borili su se sa promenljivom srećom sa mnogo žrtava na obe strane. Tokom predaha u ratu sa Sabinjanima Tarkvinije je povećao broj viteza konjanika. U drugoj bici sa Sabinjanima Rimnjani su bili mnogo uspešniji. Imali su više konjice, koju su rasporedili na dva krila. Rimska pešadija je na početku bitke gubila, ali onda je konjica naterala Sabinjane u beg. Rimska vojska je nakon toga prešla na teritoriju Sabinjana i kada ih je ponovo pobedila Sabinjani su tražili mir. Sabinjanima je oteta Kolatija i okolne teritorije. Upravu u Kolatiji Prisk je predao svom nećaku Erigiju ( ocu Lucija Tarkvinija Kolatina ). Nakon pobede nad Sabinjanima proslavio je trijumf. Bio je to prvi takav trijumf.

Servije Tulije je bio Tarkvinijev zet. Sinovi Anka Marcija su hteli da se osvete jer su oni nakon smrti svoga oca bili lišeni trona, a pored toga bojali su se da Tarkvinije osigurava tron za svoga zeta Servija Tulija. Zbog toga su organizovali atentat na Lucija Tarkvinija Priska sa ciljem da spreče da on odredi Servija Tulija za svoga naslednika. Napadači su sekirom smrtno ranili Tarkvinija Priska. Tarkvinijeva žena Tanakil je pribranom i brzom akcijom zatvorila dvor i sa balkona proglasila narodu da je Tarkvinije naredio da svi slušaju Servija Tulija. Nekoliko dana prikrivala se Tarkvinijeva smrt, a za to vreme Servije Tulije je učvrstio svoj položaj, Kad su objavili Tarkvinijevu smrt Servije je dobio odobrenje Senata da postane kralj.

Lucije Tarkvinije Prisk je imao dva sina Lucija Tarkvinija Ohologa i Aruna Tarkvinija. Lucije Tarkvinije Oholi je bio poslednji rimski kralj. Priskova ćerka Tarkvinija udala se za Marka Junija, oca od Lucija Junija Bruta.

Lucije Tarkvinije Oholi -  535. pne. - 509. pne.

Gosti ne mogu videti slike, molimo Vas da se registrujete ili ulogujete


Lucije Tarkvinije Oholi (lat. Lucius Tarquinius Superbus) bio je sedmi i poslednji rimski kralj, koji je vladao od 535. pre n.e. do 509. pre n.e., kada je tokom pobune uspostavljena Rimska republika. Pripada etrurskoj dinastiji kraljeva. U nekoliko istorijskih izvora opisuju da je kao kralj vladao poput tiranina i diktatora. Tokom brojnih ratova anektirao je nekoliko latinskih gradova. Kada je njegov sin silovao Lukreciju to je iskorišteno kao povod za revoluciju, u kojoj je 509. pre nove ere srušena monarhija i uspostavljena republika. Tarkvinije Oholi je proteran iz Rima. Neuspešno je pokušavao da se ponovo domogne vlasti uz pomoć svoga rođaka etrurskoga kralja Larsa Porsene. S druge strane mnogi noviji istoričari smatraju da su mnogi elementi priče o padu monarhije plod mašte rimskih analista. Alfeldi smatra da je Rimska kraljevina pala kada je etrurski kralj Lars Porsena zauzeo Rim.

Njegov otac bio je peti rimski kralj Lucije Tarkvinije Prisk, a majka mu je bila Tanakil. Kada su sinovi Anka Marcija organizovali ubojstvo Lucija Tarkvinija Priska Tanakil je pribranom akcijom 579. pre nove ere osigurala presto za svoga zeta Servija Tulija. Servije Tulije je bio oženjen sestrom Lucija Tarkvinija Ohologa. Njihova veza ojačana je ženidbom dve ćerke Servija Tulija za Tarkvinija Ohologa i njegovoga brata Aruna Tarkvinija. Lucije Tarkvinije Oholi i Tulija, žena njegovoga brata Aruna, planirali su da se domognu krune. Nameravali su da ubiju Aruna Tarkvinija i Servija Tulija. Najpre su ubili Aruna i ženu Tarkvinija Ohologa, pa su se Tulija i Tarkvinije Oholi oženili.

Servije Tulije je zbog svojih reformi već ranije gubio podršku Senata. Tarkvinije Oholi je to iskoristio, pa je došao sa naoružanim pristašama, sazvao Senat i seo je na kraljevski tron. Naglasio je da je Servije Tulije sin roba i da je na vlast došao bez glasanja na skupštini i bez odobrenja Senata. Kada se pojavio Servije Tulije da protestuje Tarkvinije ga je izbacio iz zgrade Senata, a kasnije su ga ubile Tarkvinijeve pristaše. Tako je Tarkvinije Oholi postao kralj.

Najpre je pobio sve senatore, za koje je sumnjao da su bili odani Serviju Tuliju. Odmah se okružio velikom gardom, da bi sprečio da neko dođe na vlast na isti način kao i on. Pošto nije polagao nade u odanost i privrženost podanika odlučio je da vlada terorom. Pogubio je ili proterao mnoge koje je mrzio ili u koje je sumnjao. Međutim mnogi su nastradali i ako su bili bogatiji, jer je imao što da opljačka. Broj senatora se bitno smanjio, ali on nije birao nove senatore. Gotovo nikad nije sazivao Senat i sve odluke je donosio bez odobrenja Senata ili naroda.

Tarkvinijeva ćerka se udala za Oktavija Mamilija iz Tuskula, najmoćnijega latinskoga vođe. Imao je veoma dobre odnose sa svim latinskim vođama. Međutim i sa njima je imao iste planove kao sa rimskim senatorima. Savez sa Latinima omogućio je Tarkviniju da ima mnogo veću vojsku. Rim je bio na čelu latinske konfederacije. Bilo koji latinski vođa, koji bi pokušao da mu se suprostavi bi loše prošao poput Turna Herdonija, kojeme je podmetnuo oružje da bi ga optužili da je izdajnik i onda ga pogubio. Uz pomoć Latina započeo je rat sa Volscima i odmah im je zauzeo grad Suesu Pometiju. Ratni plen je namenio gradnji Jupiterovoga hrama na Kapitolu, ali taj plen je jedva bio dovoljan za temelje. Da bi učvrstio osvojeno područje osnovao je dve kolonije Signiju i Cirkelu.

Nakon toga napao je latinski grad Gabij, koji nije ušao u konfederaciju. Pošto nije nikako mogao da zauzme grad poslužio se lukavom prevarom. Tarkvinijev sin Sekst Tarkvinije pretvarao se da se svadio sa ocem i zatražio je i dobio utočište u Gabiju. Nakon toga Sekst je zadobio još veće poverenje Gabijaca kada je sa najaktivnijom omladinom išao na pohode van grada i tu se pokazao, tako da su ga izabrali za vrhovnoga komandanta njihove vojske. Vojska Gabija imala je veliko poverenje u njega, a bio je omiljen jer je velikodušno delio ratni plen. Kada je stekao veliko poverenje Sekst je poslao kurira do svoga oca da ga pita kako da pokori grad. Otac nije ništa odgovorio, nego je u vrtu svoje palate u tišini odsecao glave najviših makova. Sekst Tarkvinije je razumeo poruku, pa se u Gabiju okomio na najistaknutije ljude u gradu. Deo je ubio, deo proterao, a deo optužio za izdaju. Nakon toga Gabij je bez borbe isporučen Tarkviniju Oholom.

Po predanju Sibilske knjige je Tarkvinije Oholi kupio od kimske Sibile. Sibila mu je najpre ponudila devet knjiga, a kada je Tarkvinije odbio da plati koliko je traženo ona je zapalila tri knjige. Kada mu je drugi put došla ponovo je tražila istu cenu ali za šest knjiga. On je opet odbio, a ona je spalila još tri. Na kraju je Tarkvinije kupio preostale tri knjige Sibilskih proročanstava. Posle toga Rimljani ništa nisu čuvali bolje od tih knjiga. Konsultuju se po naređenju Senata u slučaju velikih nesreća i tada bi sibilski sveštenici tumačili rečenice iz Sibilskih knjiga i određivali bi šta treba preduzeti.

Lucije Tarkvinije Oholi je započeo gradnju Jupiterovoga hrama na Tarpejskoj steni. Za gradnju hrama unajmio je zanatlije iz cele Etrurije. Međutim i obični ljudi su morali da grade hram. Sibilske knjige su se kasnije čuvale u podrumu Jupiterovoga hrama. Tarkvinije je nakon gradnje hrama terao narod da gradi kanalizaciju i da obavlja druge javne radove za mizernu zaradu.

Prilikom opsedanja rutulijanskoga grada Ardeje došlo je do rasprave između kraljevih sinova i Lucija Tarkvinija Kolatina o tome čija žena je čestitija, pa su odlučili da to reše iznenadnom posetom. Kraljevske snahe su zatekli na zabavama, a Kolatinovu suprugu Lukreciju su zatekli kako vredno radi. Seksta Tarkvinija je prilikom te vizite obuzela strast za Lukrecijom, pa je nakon nekoliko dana otišao u Kolatiju bez znanja Lukrecijinoga supruga Lucija Tarkvinija Kolatina. Lukrecija ga je lepo dočekala i ugostila i ne sluteći njegove namere. Sekst Tarkvinije je silovao Lukreciju, a ona je pozvala svoga oca i supruga i zamolila ih da dođu sa poverljivim prijateljima. Došli su sa Publijem Valerijem Publikolom i Lucijem Junijem Brutom. Lukrecija im je ispričala šta se desilo i zatražila da je obavežu da će se osvetiti i nakon toga ona se ubila. Brut je predložio da sruše monarhiju, tj da svrgnu kralja i onda su se svi zakleli sa okrvavljenim bodežom izvađenim iz Lukrecijinoga tela da će učiniti sve da sruše Lucija Tarkvinija Ohologa.

Gosti ne mogu videti slike, molimo Vas da se registrujete ili ulogujete

Brut se zaklinje nad mrtvom Lukrecijom

Lukrecijino telo izloženo je na forumu i Brut je pridobio senatore. Sazvali su kurijatsku skupštinu 509. pre nove ere i na njoj su doneli odluku da zauvek proteraju Tarkvinija Ohologa i njegove sinove. Nakon toga na centurijatskoj skupštini su izabrali dva konzula. Bio je to kraj monarhije i početak Rimske republike. Kapije Rima su bile zaključane, a u Rimu je vojska bila spremna da brani novi poredak. Kralj je bezuspešno pokušao da se sa ratišta vrati u Rim. Brut je poslao pisma vojsci u kraljevom logoru, pa je i tu izbila pobuna protiv kralja. Vojska je odlučila da se povinuje odlukama donesenim u Rimu, pa je Tarkvinije Oholi pobegao u Etruriju. Lucije Junije Brut je zakletvom obavezao Rimljane da se nikad ne dozvoli obnova monarhije.

Tarkvinije Oholi se sklonio u Etruriji u Tarkviniju. Etrurci su nakon toga tražili od Rima da primi natrag svoga kralja samo da se obrati narodu i da se tek onda odluči o njemu, a kada Brut to nije prihvatio onda su tražili da se kralju i njegovim ljudima vrati oduzeti novac. Lucije Tarkvinije Kolatin je bio za to da se kralju vrati njegova imovina da se ne bi reklo da im je cilj bio opljačkati kralja, a sa druge strane ako ne vrate imovinu onda kralju daju izgovor za rat. Brut je bio protiv vraćanja imovine, a Senat je bio podeljen po tome pitanju, pa je tek kurijatska skupština mršavom većinom odlučila da se kralju vrati imovina. Kraljevi izaslanici su dobili priliku da ostanu u gradu pod izgovorom vraćanja novca. Oni su za to vreme potkupili dve patricijske porodice, Vitelije i Akvilije, koji su imali pet senatora. Viteliji su bili povezani sa Brutom, koji se oženio njihovom sestrom. Akviliji su bili sinovi Kolatinove sestre. Pridobili su dva Brutova sina. Zaverenici su se sastali kod Akvilijevih, a plan im je bio da ubiju konzule. Međutim Poplikola je otkrio zaveru, pa je Brut dao da se pogube zaverenici, uključujući i njegova dva sina.

Tarkvinije Oholi se sklonio u Kluzij kod svoga rođaka Larsa Porsene, koji je smatran najmoćnijim kraljem u Italiji. Lars Porsena je najpre tražio da Rim primi Tarkvinija, a kada mu nije udovoljeno on je 508. pre nove ere objavio rat Rimu. Za konzule su izabrani Publikola i Tit Lukrecije Tricipitin. Dok je Porsenina vojska ganjala jednu rimsku jedinicu došli su do zidina Rima. Publikola je izašao da pomogne jedinici koja se povlačila, ali tada su ranjena oba konzula. Horacije Koklo je tada spasio Rim, koji umalo da nije zauzet. Porsena je čvrsto opsedao Rim, pa je u Rimu zavladala glad. Opsada se nastavila, ali Lars Porsena je kasnije odustao od opsade zbog rimske odlučnosti.

Nakon Porsenina sporazuma sa Rimljanima Tarkvinije Oholi se sklonio kod svoga zeta Mamilija Oktavija u Tuskulu. Latini su zbog toga započeli rat sa Rimljanima, ali bili su poraženi u bici na Regilskom jezeru 498. pre nove ere. Prema Liviju Tarkvinije Oholi je bio ranjen u toj bici, ali tu informaciju pobija Dionizije. Prema Dioniziju bitka se odigrala 496/495. pre nove ere. Pošto su Latini bili poraženi pobegao je u Kumu kod Aristodema od Kume, gde je i umro.

Noviji istoričari smatraju da su analisti izmislili dosta priče o tome kako je okončala monarhija. Smatra se da su stereotipne priče o Tarkviniju Oholome kao o okrutnome tiraninu i o silovanju Lukrecije izmislili na bazi pada Pizistratida i sličnih priča iz grčeke istorije. Alfeldi smatra da je Rimska kraljevina pala kada je etrurski kralj Lars Porsena zauzeo Rim. Tarkvinije Oholi je po njemu pobegao iz Rima kod Latina. Tacit pominje u jednoj kratkoj rečenici da je Rim zadesila katastrofa kada se predao Porseni.