Arheološko lokalitet Kale nalazi se u selu Krševica desetak kilometara istočno od Bujanovca i leži na obroncima planine Rujen. Zahvata plato s padinama odakle dominira dolinom Južne Morave i Vranjskom kotlinom.
Najstariji nalazi sa ovog lokaliteta potiču s kraja bronzanog i iz starijeg gvozdenog doba (XII-VII vek pr n.e.).
Na lokalitetu su otkriveni značajni ostaci urbanog naselja iz IV i prvih decenija III veka pre n.e- dakle i iz vremena Filipa Makedonskog i Aleksandra Velikog. Naselje je bilo izgrađeno prema grčkom modelu i sve vreme postojanja održavalo je bliske veze sa Makedonijom i Grčkom. Mlađi horizont pripada nalazima iz II/I veka pre n.e. kada su Kelti – Skordisci i drugi balkanski varvari napuštenu akropolu iskoristili kao važno uporište u svojim pljačkaškim pohodima prema Makedoniji i Grčkoj.
Prema dosadašnjim rezultatima naselje je zahvatalo oko pet hektara i bilo je smešteno na dominantnom mestu u blizini važne komunikacije koja je moravsko-vardarskom dolinom povezivala srednju Evropu sa Grčkom. U arheološkoj literaturi je poznato od 1966. godine kada su tokom manjih zaštitnih radova otkriveni zidovi i nalazi grčke keramike iz IV veka pre n.e. Istraživanja su nastavljena 2001. godine u organizaciji Arheološkog instituta u Beogradu, u saradnji sa Narodnim muzejom u Beogradu, Filozofskim fakultetom u Beogradu i Narodnim muzejom u Vranju.
Zbog izuzetnog strateškog položaja plato je, kao manje gradinsko naselje, bio korišćen već od kasnog bronzanog i starijeg gvozdenog doba. Do značajnih promena, međutin, dolazi krajem V ili početkom IV veka p.n.e. kada se posle velikih zemljanih radova plato postepeno pretvara u akropolu. Sa pristupačne strane akropolu je štitio dubok rov širine preko 20 metara, a prema zapadu zaklanjao ju je prirodni greben koji se u nižim delovima nastavljao u bedem. Prema istoku i dolini Krševičke reke plato je bio otvoren i tu su se nalazili manji podzidi na kojima se danas vide ostaci objekata. Vremenom je doživljavao značajne promene i intenzivne građevinske aktivnosti ostavile su brojne tragove u vidu ostataka starijih objekata koji su posle rušenja nivelisani, a na njihovom mestu podizani novi. O tome najbolje svedoče profili visoki i do tri metra u kojima se vide slojevi gari, zapečene zemlje i šuta pomešani s mnogobrojnim arheološkim nalazima. Kao građevinski materijal, u većini slučajeva, korišćena je nepečena opeka – ćerpič – s nešto kamena u temeljnim zonama. Ovaj, veoma efikasan način gradnje, na ovim prostorima imao je dugu tradiciju i tek u poslednje vreme postepeno nestaje iz upotrebe.
Na centralnom delu akropole otkriven je kompleks građevina koji bi odgovarao najmlađem horizontu, dakle kraju IV ili prvim decenijama III v. p.n.e. Građevina koja je gledala prema reci zahvatala je znatnu površinu (13,5 x 18m), i sa svojim temeljima bila je duboko ukopana u starije slojeve. Građevina prema severu imala je nešto složeniju osnovu. Prvobitno se sastojala od većeg kvadratnog objekta uz koju su prizidane dve manje prostorije nepravilnog oblika. Zidovi su bili uglavnom od pritesanog, ili lomljenog kamena, ali ima i pažljivo obrađenih blokova koji su naknadno ugrađeni i koji mogu da potiču sa neke reprezentativne građevine. Tačnu namenu prostorija u okviru ovog kompleksa teško je utvrditi sa sigurnošću, ali tu bi se mogli očekivati kula, svetilište i skladište. Svuda okolo nalaze se delovi podnica kao ostaci kuća, ostaci hlebnih peći, kao i tragovi kućnih aktivnosti, o čemu svedoče delovi kuhinjskog posuđa, žrvnjevi i tkački tegovi. Osim prostora koji su bili korišćeni u svakodnevnom životu, nalaze se i objekti koji su imali kultnu namenu. To su obično kućni oltari od dobro zapečene gline uokvireni plitkim žlebom kružnog oblika. Za stanovnike naselja imali su veliki značaj, što dobro ilustruje primer gde je, iznad oltara starijeg objekta, u neposrednoj blizini podugnut novi. To rečito svedoči o kontinuitetu kultnog mesta koje je moglo da upražnjava više generacija.
Koncentracija objekata i intenzitet života na akropoli, jedinom delu lokaliteta koji je detaljnije istražen, ne daju potpunu sliku o izgledu celog naselja. Prema prikupljenim podacima, padine koje se spuštaju prema reci činile su njegov značajan deo. Sada su pod gustom vegetacijom i teško pristupačne, ali je upravo na tim delovima lokaliteta nalaženo dosta arheološkog materijala, a meštani su tu najviše vadili kamen za gradnju seoskih kuća. U samoj Krševici, selu koje je priljubljeno uz lokalitet, i danas se u trošnim zidovima vide blokovi od lepo obrađenog kamena koji su sa prednje strane uokvireni urezanim pravougaonim bordurama.
